Microplastics komen bijna overal op aarde voor, en ze kunnen schadelijk zijn voor dieren als ze die inslikken. Maar het is moeilijk om zulke kleine deeltjes uit de omgeving te verwijderen, vooral als ze zich overal op de bodem van waterwegen nestelen. Onderzoekers hebben nu in Nano Letters beschreven hoe zij een door licht geactiveerde visrobot gemaakt hebben die snel rond ‘zwemt’, microplastics oppikt en die uit de omgeving verwijdert.
Omdat microplastics in scheuren en spleten kunnen vallen, waren ze moeilijk te verwijderen uit aquatische omgevingen. Een mogelijke oplossing is het gebruik van kleine, flexibele en autonome robots om deze verontreinigende stoffen te bereiken en op te ruimen. Maar de traditionele materialen die worden gebruikt voor zachte robots zijn hydrogels en elastomeren, en zij kunnen gemakkelijk worden beschadigd in aquatische omgevingen.
Een ander materiaal, parelmoer, is daarentegen sterk en flexibel. Het komt voor aan de binnenkant van schelpen. Parelmoerlagen hebben een microscopische gradiënt, gaande van de ene kant met veel calciumcarbonaat mineraal-polymeercomposieten naar de andere kant met meestal een zijde-eiwitvuller. Geïnspireerd door deze natuurlijke substantie, wilden Xinxing Zhang en collega’s een soortgelijk type gradiëntstructuur proberen om een duurzaam en buigzaam materiaal voor zachte robots te creëren.
Lees hier het volledige artikel
