Onderzoekers van het Instituut voor Technologie van de Universiteit van Tartu hebben een nieuw robotconcept ontwikkeld dat zich in real-time aanpast door zelf structuren te bouwen, geïnspireerd op de manier waarop spinnen hun web weven. De robot gebruikt een verwarmde polymeeroplossing die uithardt tot fijne vezels, waardoor hij zijn eigen vorm kan aanpassen aan de omgeving.
In tests toonde de robot aan dat hij zich moeiteloos kon aanpassen aan moeilijke terreinen. Zo wist hij een netwerk van vezels te spinnen om obstakels te overbruggen, ongeacht of de ondergrond bestond uit scherpe glasscherven of zachte vogelveren. In een andere proef creëerde hij een flexibele “arm” van vezels om voorzichtig een kwetsbare bloem op te pakken, iets wat traditionele, vooraf ontworpen robots niet kunnen. De gesponnen vezels hechten zich bovendien op allerlei oppervlakken, zoals Teflon, met olie doordrenkte sponzen en wasachtige bladeren, dankzij een combinatie van fysieke adhesie en mechanische verstrengeling.
Het onderzoek, gepubliceerd in npj Robotics, werd geleid door Marie Vihmar, gespecialiseerd in designstudies, en materiaalkundige Indrek Must. Hun samenwerking brengt inzichten uit design, materiaalkunde en robotica samen en opent nieuwe mogelijkheden voor flexibele en zelfaanpassende technologieën.
Met steun van de Estse Onderzoeksraad biedt deze technologie veelbelovende toepassingen in rampenbestrijding, adaptieve bouwtechnieken en zoek- en reddingsoperaties. Door robots in staat te stellen zichzelf fysiek aan te passen, markeert dit een verschuiving van rigide ontwerpen naar dynamische machines die zich naadloos kunnen integreren in hun omgeving.
